ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ

Πέμπτη, Νοεμβρίου 03, 2005

Οδηγίες Πρός Ναυτιλλομένους Part I


Η προσπάθεια να γητεύσεις μια γυναίκα αποτελεί πάντα τη μεγαλύτερη πρόκληση για έναν άντρα. Θέλεις το φροϋδικό “What’s on men’s mind”, θέλεις το ανεπιβεβαίωτο «εγώ», που αναφέρεται βέβαια στο «εσύ» γιατί «εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα φίλε, για σένα μιλάμε τώρα», έχει μετατρέψει την ευγενή αυτή δοκιμασία σε τραγελαφικές ιστορίες που αποφεύγεις να διηγηθείς στο μεσημεριανό τραπέζι και σου προκαλούν ένα μικρό αλτζχάιμερ όταν κάποιος τις κάνει bring up.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είχα τρομερή επιτυχία στις γυναίκες. Πολλοί φίλοι μου υποστηρίζουν ότι φταίει το μαλλί μου, άλλοι η αναπνοή μου μα οι περισσότεροι πιστεύουν ότι φταίει η ανατροφή μου. Εγώ πάλι πιστεύω ότι φταίει η πολύ παρέα μαζί τους και οι συμβουλές που μου δίνουν. Θυμάμαι πρόπερσι στα γενέθλια μου που ο φίλος μου ο Αλεχάνδρο μου χάρισε ένα καταπληκτικό βιβλίο υπό τον τίτλο «Πώς να ψήσετε γκόμενες: Οδηγίες προς ναυτιλλομένους». «Φίλε μου», μου είπε, «αυτό το βιβλίο θα αλλάξει τον κόσμο σου όπως τον ήξερες μέχρι σήμερα». Και όντως τον άλλαξε. Μετά από τρεις μηνύσεις για σεξουαλική παρενόχληση και ισάριθμους συμβιβασμούς, τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο. Ούτε ένιωσα να αλλάζει κάτι όταν στη γιορτή μου για να επανορθώσει μου έφερε δώρο ένα νέο πόνημα με τίτλο «Πώς να ψήσετε γκόμενες χωρίς να αφήνετε αποδεικτικά στοιχεία: Οδηγίες προς ναυτιλλομένους έχοντες προβλήματα με τον Νόμο», μια και συνέχισα να πληρώνω τις αποφάσεις των δικαστηρίων και να κάνω νέους φίλους στις φυλακές Διαβατών. Το χειρότερα βέβαια δεν έχουν ποτέ σκοπό να σου χαλάσουν την έκπληξη κρατώντας τον εαυτό τους πάντα για το τέλος. Έτσι, όταν κατάφερα να τα πουλήσω στο Amazon, μετά από 7 μέρες έλαβα δώρο with the compliments of the publisher το εικονογραφημένο τεύχος του «Χίλιοι και ένας τρόποι αυτοϊκανοποίησης: The Art of Spanking the Monkey Without Getting Injured με ιδιόχειρη αφιέρωση του συγγραφέα που έλεγε: «Αγαπητέ φίλε, αν δεν βρεις την γαλήνη και σε αυτόν τον τόμο, θα σου αποστείλουμε εντελώς δωρεάν την καινούργια μας σειρά « Ταμ η Αμοιβάδα: Το σεξ δεν είναι αυτοσκοπός, Η αξιοπρεπής μοναχική πορεία μιας αμοιβάδας σε έναν κόσμο βουτηγμένο στο σεξ και την διαστροφή».
Τα χρόνια περάσανε, οι μηνύσεις αποσύρθηκαν ή επήλθαν συμβιβασμοί, οι φίλοι μου από τα Διαβατά σταμάτησαν να μου στέλνουν χειροτεχνίες για τα Χριστούγεννα και η αξιοπρεπής μοναχική πορεία της αμοιβάδας συνεχίστηκε πότε με θριαμβευτικά σπασίματα του προσωπικού μου ρεκόρ απώθησης θηλυκού και πότε με ιστορίες μικρού μήκους του στυλ «Θα μπορούσα να σας προσφέρω ένα...», «ΟΧΙ».
Παρόλα αυτά μια σκοτεινή και συνάμα μοχθηρή δύναμη απελευθερωνόταν μέσα μου και χωρίς την έγκριση μου ετοιμαζόταν να με μεταμορφώσει σε κάτι για το οποίο η ανθρωπότητα δεν ήταν ακόμη έτοιμη. Η εμπειρία μου λειτουργούσε πια αθροιστικά μετατρέποντας με σε human detector της ανθρώπινης συμπεριφοράς γνωρίζοντας πλέον με ένα απλό βλέμμα πόσος χρόνος χρειάζεται για να πάρω μια αρνητική απάντηση, αν θα είναι ευγενική και αν όχι πόση απόσταση χρειάζεται να κρατήσω για να αποφύγω την επερχόμενη σφαλιάρα. Μετατράπηκα λοιπόν σε παρατηρητή της γυναικείας συμπεριφοράς και χωρίς να το καταλάβω ανέπτυξα μέσα μου μια δυναμική που σύντομα θα με καθιστούσε εν αγνοία μου, Γκουρού της γυναικείας κατάκτησης, ένα international man of mystery, μια σκοτεινή μα παράλληλα τρυφερή φιγούρα του γυναικείου ασυνείδητου.
Όλα ξεκίνησαν την ημέρα που ο φίλος μου ο Corto ζήτησε, κατά την συνήθη πλέον τακτική, το ψυχογράφημα της γκόμενας με το λαχανί κασκόλ που καθόταν απέναντι μας εδώ και μισή ώρα μασώντας τσίχλα και παίζοντας με τα μαλλιά της. Χωρίς να χάσω χρόνο του έδωσα τις συντεταγμένες που χρειαζόταν για να συνεχίσει να πίνει τον καφέ του αποφεύγοντας την επερχόμενη απογοήτευση και τις 3 ώρες ψυχοθεραπείας, αναγκαίες για να το ξεπεράσει.

Και ήταν τότε που άρχισαν όλα......

Corto: Δε μου λες ρε μούσια?
Ziggy: Παρακαλώ.
Corto: Γιατί είσαι μόνος?
Ziggy: Τι εννοείς?
Corto: Εννοώ, γιατί δεν έχεις μια γυναίκα πλάι σου, κάποια που να σε αγαπάει, να σε κοιτάει στα μάτια με θαυμασμό όταν λες κάτι έξυπνο, να γελά με τ’αστεία σου, ακόμη και αν δεν γελάει κανένας άλλος γύρω σας, να σου κρατάει το χέρι όταν νοιώθεις μόνος και να αργεί το πρωί στην δουλειά της γιατί δεν χορταίνει να σου λέει καλημέρα χαϊδεύοντας τα μαλλιά σου, να σε βλέπει να κοιμάσαι και όταν ανοίγεις τα μάτια σου να σε γεμίζει με φιλιά σαν να είναι η τελευταία φορά που σε βλέπει, να σ’ερωτεύεται κάθε μέρα από την αρχή για τον έναν και χίλιους λόγους που σ’ερωτεύτηκε την πρώτη φορά και να μην έχει σημασία πια, γιατί η πρώτη φορά θά’ναι αύριο και αύριο θά’ναι κάθε μέρα.
Ziggy: Α, Corto σε παρακαλώ, δεν θα μπορούσα να ποτέ να μπω ανάμεσα σ’ένα ζευγάρι.
Corto: Δεν εννοώ την μάνα σου μικρέ ανώμαλε Οιδίποδα! Εννοώ μια γυναίκα που θα σε βρίσκει όμορφο ακόμη και τα πρώτα 5 λεπτά αφού ξυπνήσει δίπλα σου, που δεν θα φοβάται να σε φιλήσει το πρωί πριν ακόμη πλύνεις τα δόντια σου και που θα τριγυρνάει στο δωμάτιο σου φορώντας το αγαπημένο σου πουκάμισο χωρίς να σε νοιάζει που το ξεχειλώνει με τα γόνατα της καθώς γελάει δυνατά με τα μαλλιά σου που πετάνε από τον ύπνο.
Ziggy: Δεν νομίζω να μου προξενεύεις καμιά ξαδέρφη σου πάλι? Αφού το ξέρεις ρε Corto, κάθε φορά που προσπαθείτε να μου κάνετε hook up με γκόμενα συμβαίνουν τα πιο surreal πράγματα που μπορεί να φανταστεί το διεφθαρμένο μυαλό σου.
Corto: Πρώτον αυτό έγινε μια φορά. Και άμα θες να ξέρεις δεν είχα την παραμικρή ιδέα ότι η γκόμενα ήταν η μετενσάρκωση της Joan of Arc.
Ziggy: Δεν ήτανε! Νόμιζε ότι ήταν, Corto. Αυτή είναι και η διαφορά ανάμεσα σε μια φυσιολογική γυναίκα με οξυμένη ακοή και σε μια γκόμενα που στις 3 η ώρα το πρωί, τρέχει πάνω κάτω μέσα στο σπίτι γυμνή με μια κατσαρόλα στο κεφάλι και μια κουτάλα στο δεξί της χέρι ουρλιάζοντας «Λευτεριά στο Γιώργο Μοναστηριότη» «το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης» χτυπώντας την κουτάλα πάνω στην χύτρα που έχει στερεώσει στο κεφάλι της καθώς έβαζε σε σειρά προτεραιότητας της φωνές που της υπαγόρευαν τους τρόπους που θα καταρρεύσει το καπιταλιστικό σύστημα. Πάλι καλά που κοπάνα κοπάνα την κατσαρόλα λιποθύμησε και βρήκα την ευκαιρία να μαζέψω τα ρούχα μου και να φύγω τρέχοντας.
Corto: Anyway, το θέμα μας είναι αλλού. Η μοναχική πορεία σου: Αιτίες, Αποτελέσματα και Σωτηρία.
Ziggy: Μήπως είσαι Ιαχωβάς?
Corto: Άσταδιαλο ρε. Απλά μου κάνει τρομερή εντύπωση η δυσκολία σου να μετατρέψεις αυτήν την εμπειρία που έχεις συσσωρεύσει τόσα χρόνια, σε μια εφαρμοσμένη πρακτική που εφόσον στεφθεί με επιτυχία και εδραιωθεί θα σε κάνει να σταματήσεις να τρίβεσαι πάνω στα έπιπλα και θα βγάλει και μας τους υπόλοιπους από την ανάγκη να κάνουμε 3 ώρες ψυχοθεραπεία κάθε φορά που τρώμε πιστόλα. Άσε που άμα το πατεντάρουμε κι’όλας, το λύσαμε το οικονομικό μας.
Ziggy: Ίσως έχεις δίκιο. Άσε με λίγες μέρες να το σκεφτώ.......

Είναι αλήθεια ότι ο Corto με έβαλε σε σκέψεις. Νύχτες πολλές και σκοτεινές γέμιζα τα χαρτιά μου με εξισώσεις, σενάρια, στατιστικές αναλύσεις. Κοιτώντας το κορνιζαρισμένο MBA μου στον τοίχο, ένοιωθα ότι ήταν πραγματικά η ώρα να αποδώσει τα λεφτά του. Projections, Game Theory, Economic cycles, New product development, S.W.O.T. analysis γέμιζαν τα χαρτιά μου σε μια προσπάθεια να φτάσω εκεί που κανένας άνδρας δεν μπόρεσε να ποτέ να ακουμπήσει. Τρία εικοσιτετράωρα και μισό φεγγάρι αργότερα, μάζεψα τα βιβλία μου που είχαν γεμίσει το δωμάτιο. Τα έβαλα στην βιβλιοθήκη και μάζεψα ένα ένα τα χαρτιά που πλημμύριζαν το σπίτι από το σαλόνι μέχρι το μπάνιο. Και με 3-4 προσπάθειες τα πέταξα όλα μέσα στο τζάκι, μην αφήνοντας ούτε ένα στοιχείο για την κοσμογονία που συντελέστηκε σ’αυτό το γεμάτο καπνό 3άρι με θέα το Θερμαϊκό τρία εικοσιτετράωρα και μισό φεγγάρι πριν. Κάθισα δίπλα στη φωτιά και ήπια μια γουλιά από το brandy μου. Πήρα ένα καθαρό φύλλο χαρτί, ίσως το τελευταίο που έμεινε, και έγραψα πάνω του μια εξίσωση. Το δίπλωσα δύο φορές, το έσφιξα στο χέρι μου, και χαμογελώντας αποκοιμήθηκα στην πολυθρόνα. Το επόμενο πρωί, πήρα τον Corto τηλέφωνο, και μην αφήνοντας να διαρρεύσει ούτε σταγόνα από τον ενθουσιασμό που με κατέκλυζε τον κάλεσα για τον καθιερωμένο μεσημεριανό καφέ.
Το σκηνικό γνωστό. Bel Air, γύρω στις 6:30, 2 φαλακροί 30 something, προσπαθούν να βολέψουν τις κοιλάρες τους ώστε να μην τους πιέζει η μπάρα και συζητάνε για τον μπάοκ. Η αγορά ήταν ακόμη ανοιχτή, οπότε είχαμε ακόμη 2 ώρες μπροστά μας πριν ξεχειλίσουν τα σκαμπό του μπαρ από παραφουσκωμένες σακούλες με ψώνια. Έναν Espresso- Fredo για τον Corto και τσάι για μένα. Με δυσκολία κρύβω το χαμόγελο μου που κοντεύει να μου χαλάσει την χωρίστρα.

Corto: You’re awfully quiet today mate, μου λέει με μια απορία να διαγράφετε στις γραμμές του μετώπου του.
Γελάω και πιέζω τον εαυτό μου να σοβαρευτεί. Βγάζω το διπλωμένο χαρτί από την εσωτερική τσέπη του μπουφάν μου, το ακουμπάω πάνω στο μπαρ με την δέουσα προσοχή και κολλάω την παλάμη μου επάνω να κρύβω το τελευταίο φύλλο από την τράπουλα που θα μου δώσει φλός και θα χτυπήσω την μπάνκα. Ο Corto κοιτάει με απορία και μην μπορώντας να εξηγήσει την παράδοξη συμπεριφορά μου βάζει το χέρι του πάνω στο μέτωπο μου για να δει αν καίω. Τον καθησυχάζω μ’ένα ελαφρύ χτύπημα στον ώμο και του κάνω νόημα να ακούσει το τραγούδι των Rolling Stones που παίζει κλείνοντας του το μάτι και ακουμπώντας το δάχτυλο στο αυτί μου. «Under my thumb
the girl who, once had me down, under my thumb, the girl who once pushed me around…..” Διαλέγω το πιο σατανικό μου χαμόγελο από την συλλογή μου με σατανικά χαμόγελα και κοιτάω τον Corto απ’ευθείας στα μάτια.
Ziggy: Άμα σου έλεγα ότι κάτω από την παλάμη μου, στο χαρτί που βρίσκεται ανάμεσα στο χέρι μου και στο κόντρα πλακέ κρύβονται τα λόγια του τραγουδιού που ακούμε αυτήν τη στιγμή, τι θα έλεγες?
Corto: Ότι έχεις κληρονομικό χάρισμα. Δε μου λες? Μήπως μπορείς να βγάλεις και κάνα ξανθό από την τσέπη σου να γλυτώσουμε και την σημερινή ψυχοθεραπεία?
Ziggy: Χα, μικρέ και ανόητε Corto. Αν οι ανθρωπότητα είχε την ίδια αντίδραση όταν ο Προμηθέας τους πήγε την φωτιά, τώρα θα τρώγαμε Σουβλάκι-Σούσι.
Corto: Εγώ για κάνα Σουσέλ μιλούσα αλλά anyways. Τι κρύβεις κάτω από την ιδρωμένη σου παλάμη? Θα ήθελες να μου το δείξεις πριν μουτζουρώσεις όλο το μπαρ μ’αυτό το πατσαβούρι?
Ziggy: Πατσαβούρι????? Θα έπρεπε να σε ταίσω στα λιοντάρια για το υβριστική σου διάθεση.
Corto: Το πολύ πολύ να τα πηδήξω. Μαλάκα ξέρεις πόσο καιρός έχει περάσει από την τελευταία φορά?
Ziggy: Αυτό είναι κάτι που από σήμερα δεν θα χρειαστεί να αναρωτηθείς πότε ξανά.
Corto: Γιατί? Θα πέσει το πουλί μου έτσι?? Δεν θα χρειαστεί να ξανά αναρωτηθώ ποτέ γιατί αποφάσισε να με αφήσει για πάντα....ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΤΙ ΘΑ ΑΠΟΓΙΝΩΩΩΩ?
Ziggy: Ηρέμησε μωρή υστέρο. Το αντίθετο. Μάλλον θα το χρειαστείς όσο ποτέ άλλοτε.
Corto: Μου πήρες Βουλγάρα??? –τα μάτια του αστράφτουν και το πρόσωπο του αρχίζει να λάμπει-.
Ziggy: Όχι Corto, ξέρεις πολύ καλά ότι τα λεφτά μας δεν περνάνε πια έπειτα από την τελευταία φορα....
Corto: Ρε μαλάκα δεν έφταιγα εγώ. Της είχα πει της γκόμενας ότι είχα πολύ καιρό να πάω με γυναίκα.
Ziggy: Πες τα στον Πάνο Σόμπολο. «Αλλοδαπή γυναίκα βρέθηκε πνιγμένη από ανεξήγητη ποσότητα σωματικού υγρού σε περιοχή της Θεσσαλονίκης. Το προφίλ του δράστη όπως προκύπτει από την έρευνα της αστυνομίας οδηγεί σε νέο άνδρα, που είχε τουλάχιστο 8 χρόνια να πηδήξει. Οι έρευνες συνεχίζονται......»
Corto: Άντε ρε καραγκιόζη. Τελικά θα μου πεις τι κρατάς?
Ziggy: Θυμάσαι όταν πηγαίναμε σχολείο και διαβάζαμε για τον Μωυσή και τις δέκα εντολές και πιστεύαμε ότι ο θεός ήταν η μοναδική αλήθεια?
Corto: Ναι
Ziggy: Και μετά όταν μεγαλώσαμε και ο Αλεχάντρο μας χάρισε το βιβλίο του Λιακόπουλου «ΈΛ-ΛΛΗΝΕΣ: Επιστροφή στην Ανδρομέδα» και πιστεύαμε ότι τελικά οι ΕΛ είναι η μοναδική αλήθεια?
Corto: Ναι.
Ziggy: Και μετά μεγαλώσαμε λίγο ακόμη και εγώ τα έφτιαξα με την Έλενα, και όταν χωρίσαμε εσύ την πήδηξες και το ξέρατε όλοι εκτός από μένα, και όταν το έμαθα από την Βάλ, εσύ τα αρνήθηκες όλα και μου είπες ότι η μοναδική αλήθεια είναι η φιλία μας και να μην πιστεύω τίποτα από όσα μου λένε?
Corto: εεεε. Χμ χνννν, ναι?
Ziggy: Ε, καιρός να τα ξεχάσεις όλα αυτά, γιατί η μοναδική αλήθεια Corto βρίσκεται ανάμεσα στην ιδρωμένη μου παλάμη και στην κολλώδη από τα χυμένα ποτά μπάρα. Νοιώθεις έτοιμος να αντέξεις την ωμή και μοναδική αλήθεια Corto???
Corto: Νομίζω πως ναι, Ziggy.
Ziggy: Λοιπόν, Corto…-απλώνω το χέρι μου και του δίνω το χαρτί- Και Εγέννετο φως!!!
Ο Corto ανοίγει μα προσοχή το χαρτί και ένα εκθαμβωτικό φως του τυφλώνει τα μάτια κάνοντας των να τα μισοκλείσει. Βάζει το χέρι του στο μέτωπο του σχηματίζοντας ένα μικρό υπόστεγο και συλλαβίζει ψιθυριστά την μία και μοναδική σειρά που ήταν γραμμένη με χρυσά γράμματα πάνω στο χαρτί: [F(x)= ΟΧΙ =ΟΧΙ*3 = >ΝΑΙ ]. Έπειτα την συλλαβίζει ξανά και ξανά σε μια προσπάθεια να κατανοήσει τι μπορεί να σημαίνει αυτή η ιδιότυπη και χωρίς νόημα εξίσωση. Κατεβάζει το χαρτί και το ακουμπάει στο μπαρ, χωρίς να το αφήσει από το χέρι του και με κοιτάει με απορία, σουφρώνοντας τα χείλια του και ανασηκώνοντας τα φρύδια του σαν να μου λέει ότι δεν έχει την παραμικρή ιδέα τι πραγματεύεται αυτό που κρατάει στο δεξί του χέρι.

Corto: Δεν έχω την παραμικρή ιδέα τι πραγματεύεται αυτό που κρατάω στο δεξί μου χέρι.
Ziggy: Τς, τς. Λοιπόν ας προσπαθήσουμε δια της μαιευτικής μεθόδου. Corto, φίλε μου, γιατί δεν γαμάμε?
Corto: Γιατί δεν μας κάθονται.
Ziggy: Και γιατί μας συμβαίνει αυτό, αγαπητέ συνοδοιπόρε του έρωτα?
Corto: Γιατί παρουσιάζουμε μια δυσλειτουργική αναπηρία στην προσπάθεια μας να ψήσουμε μια γκόμενα.
Ziggy: Θέλεις να γίνεις λίγο πιο αναλυτικός πάνω σε αυτό?
Corto: Ευχαρίστως. Παρόλο το γεγονός ότι διαθέτουμε τα χαρακτηριστικά αυτά που θα μας καθιστούν θεληματικούς στο γυναικείο είδος, φαίνεται ότι εκλείπουν από μέσα μας οι ικανότητες αυτές που μας καθιστούν σε θέση να ψήσουμε μια γκόμενα χωρίς να την κάψουμε.
Ziggy: Δεν νομίζω ότι θα μπορούσες να το θέσεις καλύτερα.
Corto: Και που το θέτω δεν νομίζω ότι αλλάζει κάτι. Πάλι με σένα πίνω καφέ γαμώ την χαντουμιά μου.
Ziggy: Εδώ είναι που κάνεις το μεγάλο λάθος. Θυμάσαι που στο πανεπιστήμιο μας έλεγαν συνέχεια think out of the box?
Corto: εεε...χμ..κάτι θυμάμαι.
Ziggy: Ε λοιπόν, η εξίσωση που κρατάς στα χέρια είναι προϊόν αυτής ακριβώς της φιλοσοφίας.
Corto: Δηλαδή θα μπορούμε με αυτό να ψήνουμε τις γκόμενες χωρίς να τις καίμε?
Ziggy: Think out of the box Corto. Σύμφωνα με την θεωρία μου για να βγάλεις γκόμενα δεν χρειάζεται πια ούτε να την ψήσεις ούτε να την κάψεις. Μόνο να την πρήξεις.
Corto: -ο Corto γουρλώνει τα μάτια και προσπαθεί να αρθρώσει κάποιες λέξεις που δεν βγάζουν νόημα, βουλιαγμένος στον ενθουσιασμό του και στις προσδοκίες που γεννιούνται αυτήν την μοναδική για την ανθρωπότητα στιγμή-.
Ziggy: Save it Corto. Προσπάθησε να αναπνέεις αργά, και σύγχρονος θα σου εξηγώ πως ακριβώς λειτουργεί αυτή η νέα μέθοδος.
Corto: Φουου, ουφφφ, ουυφ, ν..αι, - ο Corto προσπαθεί να βρει έναν ρυθμό στην αναπνοή του για να μην λιποθυμήσει -.
Ziggy: Λοιπόν μούσια, όπως σου έλεγα και νωρίτερα, με την νέα αυτήν επιστημονική μέθοδο είναι περιττή πλέον κάθε προσπάθεια ψησίματος και καψίματος. Επικεντρώνεται στην τέχνη του πρηξίματος και έχει την βάση του κοντά στην χρονολογία 0, τότε που ο J.C. αναγνώρισε πρώτος την μαγική ιδιότητα της τριπλής άρνησης ως μέσω αποδοχής της πραγματικής αλήθειας. Θα σου θυμίσω πως ο Απόστολος Πέτρος πριν ο αλέκτωρ λαλήσει είχε αρνηθεί τρεις φορές. Μετά την τρίτη φορά όμως ο Πετράν έγινε ο μεγαλύτερος Fan του J.C. Εκεί βρίσκονται και οι βάσεις της νέας μου θεωρίας που J.C. θέλοντως θα εκτοξεύσει την τεστοστερόνη μας σε σημεία άγνωστα για το τετο-στερημένο μας κορμάκι.
Corto: -ο Corto βγάζει τη χαρτοσακούλα που είχε βάλει στα μούτρα του για να ηρεμήσει. Το χρώμα του επανήλθε-. Δηλαδή ρε μούσια, για να καταλάβω. Πρέπει να κάνουμε τις γκόμενες να μας λένε όχι? Αυτό το πετυχαίναμε τόσα χρόνια χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια άλλα δεν είδα να γαμάμε καθόλου.
Ziggy: Φίλε μου...Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν μια γυναίκα μας πει όχι. Ούτε καν αν λέγοντας όχι στην ουσία εννοεί ναι. Αυτό που έχει σημασία είναι το πόσες φορές θα κάνεις μια γυναίκα να πει όχι για το ίδιο θέμα. Η εξήγηση βρίσκεται στο γεγονός ότι το όχι έχει μια αθροιστική δυναμική όπου πέραν των τριών επαναλήψεων ισοδυναμεί με ένα ισχυρό ΝΑΙ. [F(x)= ΟΧΙ =ΟΧΙ*3 = >ΝΑΙ ]. Αυτό έγκειται στο γεγονός ότι ο χριστιανικός εγκέφαλος – σύμφωνα με την καινή διαθήκη, και όπως σου εξήγησα λίγο πριν – είναι καταδικασμένος στο να αρνείται 3 διαδοχικές φορές, πριν αφοσιωθεί πλήρως στην μία και μοναδική αλήθεια που τον προκαλεί συστηματικά.
Corto: Ziggy είσαι ιδιοφυία!!!!! Πάντα το ήξερα ότι ήσουν the Οne. Αυτός που θα μας έβγαζε από το matrix που ζούμε και θα μας πήγαινε πίσω στην πραγματικότητα όπου αντί για το κόκκινο χάπι, θα μας έδινες το «μπλε» για να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στις ορδές των γυναικών που λυσσαλέα μας καταδιώκουν για να μας πάρουν το mojo.
Ziggy: Το μόνο που χρειάζεται βέβαια είναι να το δοκιμάσουμε.
Corto: ΕΓΩ, ΕΓΩ, ΕΓΩ!!!!! – ο Corto σηκώνει το χέρι του και χοροπηδάει πάνω στο σκαμπό ουρλιάζοντας κάνοντας τους δύο φαλακρούς που κάθονται στην άλλη άκρη του μπαρ να ανασκουμπώσουν τις κοιλίες τους και να μας κοιτάξουν παράξενα. Με μια βιαστική κίνηση του γραπώνω το χέρι και χαμηλώνω τα κεφάλια μας δημιουργώντας μια συνωμοτική ατμόσφαιρα αντάξια του εγχειρήματος μας-.
Ziggy: Είσαι σίγουρος γι’αυτό? Θαυμάζω τη γενναιότητα σου Corto, άλλα κανείς στο παρελθών δεν έχει ξαναδοκιμάσει κάτι τόσο δύσκολο. Αν αποτύχεις βέβαια, I’ll make sure να σε θυμούνται οι επόμενες γενιές ανδρών, ως τον γενναίο τούτο νέο, που στο βωμό της γυναικείας κατάκτησης θυσίασε ανιδιοτελώς τον εαυτό του για το κοινό καλό.
Corto: Ziggy, μπορεί στο παρελθών να έχω δείξει σημάδια δειλίας σ’αυτό το θέμα. Και ίσως είναι αυτός ο λόγος που νοιώθω την ανάγκη να το κάνω. Όλα για όλα μούσια. Για μια φορά, όλα για όλα. Στο κάτω κάτω, πόσο δύσκολο είναι να πρήξεις μια γκόμενα μέχρι να σου κάτσει????
Ziggy: Αυτό να μου πεις. So long young Skywalker. May the force be with you….

Και έτσι ο Corto, γενναίος πολεμιστής του φωτός και υπερασπιστής του Χαμένου Δισκοτσούτσουνου, χάθηκε στο ηλιοβασίλεμα, αναζητώντας την μία και μοναδική αλήθεια. Οπλισμένος με την μαγική φόρμουλα [F(x)= ΟΧΙ =ΟΧΙ*3 = >ΝΑΙ ], 22 κούτες προφυλακτικά και τις σιωπηλές ευχές ολόκληρου του ανδρικού πληθυσμού ξεκίνησε το μοναχικό του ταξίδι προς το βασίλειο του γυναικείου ασυνείδητου με έναν και μοναδικό σκοπό: Να εφαρμόσει την τακτική του πρηξίματος επιτυχώς, να κρατήσει τις απαραίτητες σημειώσεις και επιστρέφοντας, αφού του αποδοθούν τιμές και γή, να μοιραστεί με μας τους υπόλοιπους τις συναρπαστικές του περιπέτειες βάζοντας ένα οριστικό τέλος στο ισοπεδωτικό ΟΧΙ που μας στοιχειώνει, μας κάνει να αμφιβάλουμε για τον εαυτό μας, μας γεμίζει ενοχές και μας εγκλωβίζει με τις ώρες στα γυμναστήρια σε μια ανέλπιστη προσπάθεια να τραβήξουμε λίγο από την γυναικεία προσοχή.

To be continued…………………………