ΑΕΡΓΙΑ: Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

"Δεν είμαι καλά", άρχισα να μονολογώ αγχωμένα σήμερα το πρωί. Αλλότριες σκέψεις έχουν αρχίσει να κατακλύζουν το μυαλό μου τελευταία, φέρνοντας με σε επαφή με την σκοτεινή μου πλευρά. "Πρέπει να βρω μια δουλεία".

Ευτυχώς, μετά από λίγο, μου πέρασε. Πάντα περνάει. "Τώρα μπορώ να συνεχίσω τη μέρα μου δημιουργικά", σκέφτηκα και άλλαξα πλευρό. Το ξυπνητήρι, χτυπούσε από τις 12 ή ώρα. Είναι μια μικρή υπόσχεση που έχω δώσει στον εαυτό μου να ξυπνάει νωρίς. Είναι από αυτά τα μεγάλα ξυπνητήρια, που αγοράζεις από τους ρώσους με την εγγύηση ότι έχουν χρησιμοποιηθεί από τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες στο παρελθών ως εναλλακτικό μέσω βασανιστηρίων. Στο πάνω μέρος έχει δύο κουμπιά. Ένα μεγάλο που γράφει σντισ φσ ασδφ και ένα μικρό που γράφει δφγγσδ δσφεφ. Βέβαια και ρώσικα να'ξερα, η πρωινή νεκρική μου ακαμψία δεν θα επέτρεπε να επιλέξω το σωστό. όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία.. Πατάς το μεγάλο και το ξυπνητήρι σταματά για 10 λεπτά πριν σε ξαναστείλει στο διαβαλκανικό με ρήξη αορτής. Το μικρό είναι πιο σατανικό. Σταματά για 30 λεπτά τη μία φορά, την άλλη για 15 και καμία φορά δεν σταματά καθόλου, οπότε και να το πατήσεις σ'έχει φάει το άγχος, αν θα προλάβεις να κοιμηθείς 10, 30 λεπτά ή μια ώρα. Οπότε την πρώτη φορά που χτυπάει, σηκώνεσαι με την μία προς αποφυγήν του μαρτυρίου. Τελικά ο υπαρκτός σοσιαλισμός μάλλον βρήκε κάτι στο οποίο είχε πραγματικό αποτέλεσμα και ο κ. Μαρξ μπορεί να κοιμάται πια ήσυχος...η μάλλον όχι και τόσο ήσυχα.

Σηκώνεσαι λοιπόν, και αφού κάνεις όλα'αυτά που κάνουν οι άντρες το πρωί και σεις οι γυναίκες δεν ξέρετε (τουλάχιστο για το πρώτο 2μήνο της σχέσης, πάς στο σαλόνι να πιεις καφέ. Εντελώς τυχαία, στο τραπέζι του σαλονιού θα βρεις απλωμένες τον αγγελιαφόρο της Κυριακής, και κάνα δύο ένθετα Αγορά Εργασίας. "Πάλι θα βάψουμε το σπίτι?" σκέφτηκα, αφού ο μόνος λόγος για την παρουσία τόσων εφημερίδων είτε μερεμέτια προμηνύει, είτε καινούργια dvd για το σαββατοκύριακο.

Εκείνη την ώρα μπαίνει και ο πατέρας. Συνταξιούχος πια, άλλα ακόμη με αρμοδιότητες, περνάει μερικά πρωινά στο γραφείο. "Ξύπνησε το αγόρι μου?". Ποτέ δεν κατάλαβα αυτήν την ερώτηση. Δηλαδή αν κοιμόμουν ρε μπάρμπα θα σου απαντούσα? Οπότε πάντοτε αποφεύγω να δώσω συνέχεια σε κάτι που μπορεί να εξελιχθεί εις βάρος μου. Γιατί η επόμενη ερώτηση, εάν αποφάσιζα να δώσω απάντηση στη πρώτη (που παρεπιπτόντως θα ήταν "τώωωωρααα? Έχω 2 ώρες που σηκώθηκα"), θα ήταν, "μήπως πήρες ψωμί?". Η παγίδα εδώ βέβαια είναι στο γεγονός, ότι κρατάει ήδη τη σακούλα από το φούρνο στο χέρι του. Οπότε, η ερώτηση εάν πήρα ψωμί, αποτελεί προπομπό για την επιδέξια επίθεση κάτω από τη ζώνη που ξεκινάει με τη φράση " Εμ βέβαια, 35 χρόνια δουλεύω για να σε κάνω άνθρωπο και τώρα που βγήκα στη σύνταξη αντί να τρώω το εφάπαξ μου με τίποτα μικρούλες, σου κάνω και την φιλλιπινέζα", και καταλήγει στο "τουλάχιστο, κοίταξες τις εφημερίδες που σου άφησα να βρεις καμία δουλεία, να σταματήσεις να κυλιέσαι στους καναπέδες". Βλέπετε λοιπόν, βλέπετε πώς δίνοντας συνέχεια σε μια φαινομενικά αφελή ερώτηση του στυλ, ξύπνησες αγόριμ' μόνο χαμένος μπορείς να βγεις. Γι'αυτο την επόμενη φορά που θα σας ρωτήσουν "ξύπνησες", απαντήστε αναιδώς ότι ακόμη κοιμάστε, και ότι θα το εκτιμούσατε εάν σεβόντουσαν την διαδικασία αυτή που αποτελεί πηγή ζωής και μέγιστη ανάγκη για την καλή υγεία του οργανισμού, και ότι θεωρείτε σώφρον να σταματήσουν να θέτουν σε κίνδυνο την ψυχική και σωματική ευημερία σας ταράσσοντας τα λιμνάζοντα νερά της ηρεμίας σας.

Επόμενη σκηνή, ο πατέρας να διαβάζει τον αγγελιοφόρο δυνατά, τονίζοντας τις λέξεις που πραγματικά έχουν σημασία σήμερα: Μεγάλη, Πολυεθνική, Αποδοχές, Μπόνους κτλ κτλ., ξεχνώντας να αναφέρει τα πιο σημαντικά όπως, ο υποψήφιος με δίπλωμα για μηχανάκι θα προτιμηθεί.
Με γυρμένο το κεφάλι και το σαλάκι να τρέχει στο αριστερό μάγουλο, κρατώ με δυσκολία τα μάτια μου ανοιχτά. Είναι σαν αυτές τις φάσεις πού δεν ξέρεις αν είσαι σε όνειρο ή είσαι ξύπνιος, άλλα χειρότερα. Γιατί και όνειρο να είναι, όταν ξυπνήσεις, πάλι το πατέρα θα αντικρίσεις με τον Αγγελιοφόρο στο χέρι να διαβάζει φωναχτά τις αγγελίες.

Η αλήθεια είναι πως μερικές φορές έπεσα και γώ στην παγίδα να διαβάσω κανα δύο. Κύκλωσα λοιπόν τις πιο ενδιαφέρουσες και κάθισα να συζητήσω με τον πατέρα. "Γκουχ, γκουχ" ξερόβηξα για να προσδώσω την ανάλογη σοβαρότητα στην προσπάθεια μου. " Λοιπόν....Μεγάλη Πολυεθνική, μπλα, μπλα, μπλα, 5 χρόνια προϋπηρεσία, μπλα μπλα μπλα, Αγγλικά, Κομπιούτερ, μπλά μπλά μπλά, 2 μεταπτυχιακά, μπλα μπλα.....δίπλωμα για μηχανάκι. "Ρε πατέρα, όλα καλά, αλλά αυτό το δίπλωμα για μηχανάκι πού κολλάει συνέχεια?". "Μην είσαι δύσπιστος βρε παιδί μου συνέχεια, δες λίγο την θετική πλευρά το πραγμάτων". Έκλεισα λοιπόν και γώ τα μάτια μου, και άρχισα να βλέπω αυτήν την περιβόητη θετική πλευρά. Φαντάζομαι λοιπόν, μια καταπληκτική πολυεθνική, χτισμένη σ'έναν πανύψηλο λόφο, περιτριγυρισμένος από ατελείωτα εκτάρια πρασίνου, όπου όλοι οι εργαζόμενοι έχουν δίπλωμα για μηχανάκι, ώστε να μπορούν να πάνε για launch, δίπλα στη λιμνούλα, και να ταίσουν τις πάπιες και μετά να γυρίσουν πάλι με το μηχανάκι στην δουλεία τους που τόσο λατρεύουν, γιατί τους δίνει όλα αυτά που πάντα ζητούσαν, περιλαμβανομένης μίας λιμνούλας.

"Λοιπόν πατέρα, νομίζω ότι ίσως τελικά να μην είναι τόσο κακή ιδέα, να πάρω εγώ ή θα πάρεις εσύ?" για να πάρω την απάντηση: "Δεν νομίζεις ότι είσαι αρκετά μεγάλος για να αρχίσεις να φροντίζεις και για τους δύο μας?"

Σήκωσα λοιπόν το τηλέφωνο και σχημάτισα τον αριθμό. "Ναι, γεια σας για την αγγελία τηλεφωνώ", "Γεια σας, για να μην χρονοτριβούμε, έχει ο ενδιαφερόμενος όλα τα απαιτούμενα προσόντα?", "ναι νομίζω, αν και αυτό με το μηχανάκι, δεν είμαι σίγουρος για την ικανότητα..." με διακόπτει απότομα "¨Λυπάμαι κύριε, άλλα το δίπλωμα για μηχανάκι είναι απαραίτητο προσόν", χωρίς να χάσω το θάρρος μου συνεχίζω " α μην ανησυχείτε καθόλου, φαντάζομαι ότι υπάρχει και άλλος χώρος για launch εκτός από την λιμνούλα, άλλα ακόμη και αν είναι υποχρεωτικό είμαι σίγουρος ότι οι ευγενέστατοι συνάδελφοι δεν θα είχαν αντίρρηση να πάρουν συνεπιβάτη....", πάλι με διακόπτει, " νομίζω πώς δεν καταλάβατε καλά κύριε, το δίπλωμα για μηχανάκι είναι απαραίτητο για την διεκπεραίωση της εργασίας". Μα, τι εταιρεία είναι πια αυτή σκέφτηκα...., "θα πρέπει οι εγκαταστάσεις να είναι τεράστιες για να μετακινείσαι με μηχανάκι από το ένα σημείο στο άλλο, δίπλωμα αυτοκινήτου δεν κάνει?", " Λυπάμαι κύριε άλλα, με όλη αυτή τη κίνηση, μόνο μηχανάκι εξυπηρετεί τη στρατηγική της εταιρείας, ευχαριστώ που μας καλέσατε........"

"Τι έγινε γιε μου?", ρωτάει ο πατέρας με μεγάλη αγωνία.

"Άστα ρε πατέρα, δεν είναι τώρα πράγματα αυτά για την ηλικία σου. Κίνηση, καυσαέρια, μηχανάκια, κίνδυνος για ατυχήματα. Άλλα, μην στεναχωριέσαι, θα σου βρω εγώ, μια άλλη δουλεία πού δεν θα χρειάζεται να πας ως την λιμνούλα για να φας launch, θα μπορείς να το τρως στο γραφείο. Αν και δεν κατάλαβα γιατί έχεις φάει τέτοιο κόλλημα να βρεις δουλεία. 35 χρόνια κουράζεσαι, κάτσε λίγο και συ να χαρείς τη ζωή σου. Και μην ανησυχείς, μπορώ να πάρω εγώ το Cherokee και να κρατήσεις εσύ το skoda να μην σου φεύγουν πολλά λεφτά στις βενζίνες τώρα που'σαί άνεργος........

¨Ήταν το βράδυ, που αλλάξαμε κλειδαριές στο σπίτι, άλλα έμενα δεν μου δώσανε κλειδί, μάλλον επειδή ήταν καινούργια και φοβόντουσαν μην το χάσω.