ΕΝΑΣ ΕΡΩΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Το καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι ακριβώς σαν το slogan της τουριστικής της καμπάνιας « Live Your Myth In Greece». ΜΥΘΟΣ.
Οι φίλοι μου και εγώ, όπως κάθε χρόνο, ζήσαμε το πιο τρελό και καυτό καλοκαίρι της ζωής μας. Ήπιαμε αναρίθμητα Καιπιρίνια στα εξωτικά Μπαρ του πρώτου ποδιού, ερωτευτήκαμε με πάθος καλλονές απείρου κάλους (που συμπτωματικά φεύγανε πάντα μία μέρα πριν βρεθούμε όλοι μαζί) και δώσαμε πολλαπλούς οργασμούς (που «σιγά τώρα ψηλέ μην τη βρεις τη γκόμενα να τη ρωτήσεις, 2 μέρες θα κοιμάται μετά από αυτά που της έκανα»). Έτσι γυρίσαμε όλοι το Σεπτέμβριο με «Γεμάτες τις μπαταρίες» και «χορτασμένοι, φίλε, άσε, δεν θέλω να δω καμιά καργιόλα για 2 μήνες, είμαι μέχρι το λαιμό».
Στη πραγματικότητα βέβαια, πίναμε ¨Αμστελ, γνωρίσαμε κάτι γκόμενες από τις Σέρρες, τις πήγαμε να φάνε την καλύτερη τυρόπιτα της Χαλκιδικής και τους δύο οργασμούς που είχαμε όλο το καλοκαίρι ήταν απόρροια της εκούσιας ανάγκης του οργανισμού να αποβάλλει διάφορες ουσίες για να μην πάθουμε προστάτη. Έτσι βλέποντας το βαρύ χειμώνα να πλησιάζει απειλητικά και το ελπιδοφόρο καλοκαίρι να έχει σκοτώσει και την τελευταία του ελπίδα, κάναμε τα αδύνατα δυνατά να πετύχουμε το ανέλπιστο: Να σκοράρουμε δηλαδή στο 93ο λεπτό του αγώνα, ήτοι, 28-29 Αυγούστου. Έτσι θα μπορούσαμε και το νόμο πια, να λέμε ότι ζήσαμε και μείς, έναν έρωτα για το καλοκαίρι (σνίφ) πριν μας πιάσει ο Σεπτέμβρης και γίνουμε και μείς «χορτασμένοι, φίλε, άσε, δεν θέλω να δω καμιά καργιόλα για 2 μήνες, είμαι μέχρι το λαιμό».
Και κάποιος εύλογα θα ερωτηθεί: « Μα τι είναι πια αυτός ο έρωτας για το καλοκαίρι? Γιατί είναι τόσο σημαντικός? Χάθηκε δηλαδή να ζήσουμε έναν έρωτα για το χειμώνα?»
Εδώ λοιπόν κρύβεται το εξής παράδοξο. Το χειμώνα, όλες οι γκόμενες είναι ξαφνικά παρθένες, με σκοπό να τους πουλήσουν οι γονείς τους σε κανέναν πλούσιο Σαουδάραβα και να λύσουν το οικονομικό τους. Επειδή όμως όλο το χειμώνα οι Σαουδάραβες – Αφέντες είναι απασχολημένοι να παίζουν με καλώδια και διάφορα πλαστικά, γιατί η ζωή στη Αραπιά είναι βαρετή και μαύρη, όταν έρθει το καλοκαίρι και δεν έχει γίνει το πολυπόθητο deal («50 βαρέλια πετρέλαιο και 3 ρόλεξ για παρθένα κόρη σου»), οι γκόμενες περνούν στη φάση COSMOPOLITAN και τότε μπορεί να σου συμβεί το ανέλπιστο.
Αφού λοιπόν όλον τον Ιούλιο μέχρι και τις 25 Αυγούστου έχει πρηστεί η κοιλιά μας από τις Άμστελ και τις τυρόπιτες, πέφτει στα χέρια μας ο δούρειος ίππος της γυναικείας ψυχής, το COSMOPOLITAN τεύχος Αυγούστου – Σεπτεμβρίου, με γενικό τίτλο: «Μπίτς Κόλλευ: Μήν Αφήσετε Καμία «Μπάλα» Να Πέσει Κάτω». Εκεί λοιπόν μαθαίνουμε όλα αυτά που θέλουμε εμείς οι άντρες να μας κάνετε (και δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει ), 100 +1 μία ατάκες για να κουνάμε την ουρά μας κάθε φορά που μας λέτε να πάμε για ψώνια καθώς και την ανατομία του ανδρικού κορμιού με χάρτες και διαγράμματα σε κλίμακα 1:100000. Μ’αυτό τον τρόπο, γιατί τα κάστρα πέφτουν εκ των έσω, μάθαμε τα πάντα για τη γυναίκα – COSMOPOLITAN και το μόνο που χρειαζόταν ήταν να την εντοπίσουμε και να κερδίσουμε αυτή την άνιση μάχη, με τον λαβωμένο από τα ίδια του τα όπλα εχθρό.
28 Αυγούστου λοιπόν και είμαι περικυκλωμένος από ντόπιο πληθυσμό, που μιλά μια διάλεκτο γνώριμη πια, που δεν με ξενίζει μετά από παραμονή 2 μηνών στο Γαλατικό Χωριό. Οι ελπίδες να γνωρίσω ένα Cosmo-Girl, έχουν πια μετατεθεί για το επόμενο καλοκαίρι και έχω πλέον επικεντρωθεί στο να κάνω το Λάμδα μου όσο πιο παχύ και υγρό γίνεται όταν παραγγέλνω Άμστελ, για να μην προδώσω την αριστοκρατική μου καταγωγή και θέσω το τρυφερό μου κορμάκι σε κίνδυνο όντας ξένος στο Ινδιάνικο Χωρίο της Σίβηρης Χαλκιδικής. Επειδή όμως ο θεός είναι Χ.Ο., το ίδιο και γώ, το θαύμα δεν άργησε να γίνει.
Ένα κορίτσι, βγαλμένο από τις σελίδες του COSMO, κάνει νωχελικά την εμφάνιση του. Τα πάντα γύρω μου κινούνται σε αργή κίνηση (εκτός από τα Λιιι, Μιιι, Νιιι που εκσφενδονίζονται γύρω μου με ασύλληπτους ρυθμούς). Το πλήθος φαίνεται να ανοίγει στα δύο, παραχωρώντας έναν διάδρομο για το ανέλπιστο του καλοκαιριού που ισορροπεί με δεξιοτεχνία πάνω στις 12ίντσες γόβες του. Ο χρόνος συνεχίζει να κυλά αργά, και το ελαφρύ τίναγμα των μαλλιών της, δεν τον διευκολύνει να ξεκολλήσει. Κάθεται στο μπαρ σε μια τέλεια ευθεία από το ανοιχτό μου σαγόνι. Το χέρι μου κατεβαίνει αργά ανάμεσα στα πόδια μου πλησιάζοντας το σκληρό και μακρύ όπλο μου. Παραγγέλνει ποτό. Βάζω το χέρι μου πάνω του, κοιτάω χαμηλά και το γραπώνω με όλη μου τη δύναμη. Με μία κίνηση το πετάω έξω, το χαϊδεύω απαλά και του ψιθυρίζω: "Το ήξερα ότι δεν θα με απογοήτευες ποτέ". Το τεύχος COSMOPOLITAN Αυγούστου Σεπτεμβρίου ήταν στα χέρια μου, πολύτιμος οδηγός στην άνιση μάχη που θα ακολουθούσε. Χωρίς να χάνω άλλο χρόνο, ανοίγω στην σελίδα 7 με τίτλο «Πώς να πλησιάσεις έναν άγριο τίγρη – 3 Σημάδια που ανοίγουν επίσημα την εποχή κυνηγιού».
1. Όταν ο άντρας ενδιαφέρεται, όλο του το κορμί δείχνει προς το μέρος σας».
Σηκώνομαι από την καρέκλα μου, τα χέρια μου σε ορθή γωνία, με τους δείκτες μου να δείχνουν ξεκάθαρα τις διαθέσεις μου. Το ίδιο και η μύτη μου, η οποία κινείτε ως προέκταση του προσώπου μου δείχνοντας προς το μέρος της, μην αφήνοντας κανένα ενδεχόμενο παρανόησης ότι το σώμα μου προσδιορίζει την ύπαρξή της.
2. Όταν ένας άντρας ενδιαφέρεται, αυτόματα ο εγκέφαλος του στέλνει μηνύματα στα μάτια του, και αυτά από τον ενθουσιασμό, ανοιγοκλείνουν με μεγάλη συχνότητα.
Παίρνω το βλέμμα Zoolander και την παγιδεύω στις γαλαζοπράσινες λίμνες των ματιών μου. Αρχίζω να τα ανοιγοκλείνω με ταχύτητες ασύλληπτες για το ανθρώπινο νου. Μετά από λίγο τη παγιδεύω στις καστανές λίμνες του αριστερού μου ματιού, γιατί μου έφυγε ο γαλαζοπράσινος φακός και έπεσε στο ποτήρι του διπλανού.
3. Όταν ο άντρας είναι διαθέσιμος για κυνήγι, τείνει να πλησιάζει το θήραμα του αργά και προσεκτικά, μέχρι να βρεθεί σε κοντινή απόσταση.
Χτυπάω τη πλάτη του διπλανού μου από την αντίθετη κατεύθυνση και με μια κίνηση αστραπή, επανατοποθετώ τη γαλαζοπράσινη λίμνη στη θέση της. Έπειτα, με ένα σάλτο, εφάμιλλο Ρώσου χορευτή, κρύβομαι πίσω από την κολόνα του μπαρ. Ως αίλουρος πηδώ στη σκεπή και γλιστράω σιγά σιγά στην άλλη άκρη του μπάρ. Έπειτα σκοντάφτω σε μια ηρωική προσπάθεια να κάνω τσουλήθρα στον σιδερένιο σωλήνα της υδρορροής και σκάω με τα μούτρα στο πάτωμα. Χωρίς κανένας να με πάρει είδηση, τινάζω τη σκόνη από πάνω μου και κάνω έρπηνγκ μέχρι το σκαμπό της. Το βλέμμα της όλη αυτή την ώρα, ψάχνει απεγνωσμένα να συναντήσει το δικό μου. Σχεδόν ταυτόχρονα γυρνάει το κεφάλι της καθώς εγώ στηρίζω το κορμί μου στο δεξί μου χέρι, που ακουμπά στο μπαρ με τέτοιο τρόπο ώστε να διαφαίνεται ο γυμνασμένος μου τρικέφαλος. Την κοιτάω επίμονα και ανοιγοκλείνω τα μάτια μου. Εκείνη ανοίγει το πορτοφόλι της και μου δίνει 2 ευρώ, και μουρμουράει κάτι στο μπάρμαν για τους χτυπημένους από τη μοίρα ανθρώπους που της δίνουν κουράγιο με τη στάση τους απέναντι στη ζωή.
Η πρώτη φάση έχει κερδηθεί. Έδωσα όλα τα αναγκαία σήματα, που υποδηλώνουν αμέριστο ενδιαφέρων. Τώρα είναι σειρά της να προχωρήσει με τις κατάλληλες ατάκες που θα τις δώσουν τη νίκη – ΧΑ, μικρή και ανόητη, αν ήξερες πώς είμαι συνεχώς ένα βήμα μπροστά σου, θα παραδινόσουν δίχως μάχη, αναλογίστηκα.
Σελίδα 18 με τίτλο: «Πίσω από τη λέξη κρύβεται ο Αλέξη, 1000 και μία ατάκες και απόψε θα σου φέξει».
1. «Βρείτε μια πρόφαση για να ανοίξετε κουβέντα. Το σπάσιμο του πάγου και η πρώτη επαφή είναι το 50% της προσπάθειας. Μην κάνετε υπέρμετρες προσπάθειες. Να είστε απλή και φυσική, μιλήστε του όπως μιλάτε σε οποιονδήποτε φίλο σας.

Ξαφνικά νοιώθω την ανάσα της στο λαιμό μου.

COSMO-GIRL: Μήπως μπορείτε να κάτσετε πιο εκεί? Έχετε βάλει το κεφάλι σας μπροστά στο στόμα μου και δεν μπορώ να αναπνεύσω.
ZIGGY: «Χμ», σκέφτηκα, «άμεσα, άνετη και αληθινή, ακριβώς όπως το περιγραφεί Απλώνω το χέρι και της συστήνομαι. «Ziggy”.
COSMO-GIRL: Lorna

2. «Αφού γίνουν οι απαραίτητες συστάσεις ήρθε η ώρα να τον κάνετε να αισθανθεί ότι είστε αδύναμη και χρειάζεστε κάποιον να σας προσέχει. Σύγχρονος όμως χρειάζεται να δείχνεται ότι είστε έξυπνη και δυναμική. Μην το παρακάνετε όμως, οι άντρες φοβούνται τις πολύ δυναμικές γυναίκες, οπότε, όποτε χρειάζεται κάντε λίγο τη χαζή. Μερικές μικρές ενέσεις τόνωσης του βιογραφικού σας δεν κάνουν κακό. Να είστε μυστηριώδης και σκοτεινή.

-ZIGGY: So….Lorna…..
-COSMO-GIRL: Ναί?
-ZIGGY: Τι κάνει ένα όμορφο ουράνιο τόξο σαν εσένα, μόνο του σ’έναν ουρανό που αρνείται να βρέξει – «καλά τη τσάκισα τη γκόμενα».
-COSMO-GIRL: Δέν κατάλαβα λέξη από ότι είπες
-ZIGGY: «χμ.. κάνουμε και τη χαζή έτσι? Anyway, προβλεπόμενο, μουρμούρισα» Εννοώ, πώς ένας άγγελος σαν εσένα, έχασε το δρόμο του και έπεσε στη γη.
-COSMO-GIRL: Σνίφ, μπουχου-χού – η γκόμενα πλαντάζει στο κλάμα – πού το ξέρεις? Άγγελο, το έλεγαν αυτό το τέρας. Ήταν ένα τίποτα, ένας αλήτης, έπινε και με χτυπούσε, με έκαιγε με αποτσίγαρα, και μου έπαιρνε όλα τα λεφτά από την δουλεία μου για να παίζει χαρτιά και να ξενοπηδάει.
-ZIGGY: «Να και το σύνδρομο του απροστάτευτου θηλυκού. COSMOPOLITAN σε λατρεύω» Όχι πια δάκρυα Lorna, δεν θα χρειαστεί να ξαναπλύνεις σκάλες, ούτε να αφήνεις γλοιώδεις εξηντάρηδες με κίτρινα μουστάκια να σε χουφτώνουν για ένα καλό πουρμπουάρ. Τώρα πια έχεις εμένα να σε προστατεύω.
COSMO-GIRL: Αχ Ziggy, είσαι ένας θησαυρός – κουρνιάζει το κεφάλι της στα στιβαρά μου μπράτσα- μόνο που δεν έπλενα σκάλες, ούτε με χούφτωναν παπούδες.
ZIGGY: «Νά τώρα που θα μου ξεφουρνίσει και το ψεματάκι για να νομίζω ότι είναι έξυπνη». Και τι έκανες γλυκιά μου?
COSMO-GIRL: Είμαι πυρηνικός αστροφυσικός, αντιπρόσωπος της NASA στην Νοτιανατολική Ευρώπη
ZIGGY: YEAH RIGHT!!!!!!! – ούπς αυτό ακούστηκε ενώ έπρεπε απλώς να το σκεφτώ..-

Σελίδα 122 υπό τον τίτλο: Πάρε με στη φωλιά σου και κάνε με δικιά σου.
1. Αγαπημένες μου φίλες. Έφτασε η ώρα για την τελική κίνηση, η ώρα να πιάσετε το γιαννούκο απ’τα μαλλιά. Μετά από τόση ώρα κυνήγι, ήρθε η ώρα να σβήσετε τη δίψα του, όπως μόνο εμείς τα COSMO-GIRL ξέρουμε. Ο πιο εύκολος τρόπος είναι να επικαλεστείτε ελαφρύ πονοκέφαλο ή αδιαθεσία. Αυτός θα προσφερθεί να σας συνοδεύσει. Αφήστε τον να σας πάει σπίτι. Όταν φτάνετε κάντε ότι χάσατε τα κλειδιά σας. Ως γνήσιος Gentleman –και ξαναμμένος κυνηγός- θα σας καλέσει στο σπίτι του. Αρνηθείτε ευγενικά, αφήνοντας τα μάτια σας να πουν το αντίθετο. Πριν γίνει φορτικός, δεχτείτε με την προϋπόθεση να κοιμηθείτε στον καναπέ.

Συνέχισα να την κοιτάω και να ανοιγοκλείνω τα μάτια μου, μέχρι που την μάτιασα.
COSMO-GIRL: Δεν αισθάνομαι πολύ καλά, νομίζω ότι είναι ώρα να πηγαίνω.
ZIGGY: «Το ερωτικό κάλεσμα της Ελαφίνας για ζευγάρωμα!!! Πρέπει να φανώ gentleman» Θα σε συνοδεύσω εγώ. Μια στιγμή να πληρώσω.

Η Lorna βγαίνει έξω. Μαλώνω με το μπάρμαν γιατί δεν μου δίνει τα 20 λεπτά ρέστα από την Άμστελ, και ξεκινάω για μια συνάντηση με το πεπρωμένο μου. Φτάνουμε στο σπίτι της. Η Lorna ψάχνει τα κλειδιά της. Αδειάζει τη τσάντα της στο τσιμεντένιο περβάζι. Ανάμεσα στα κιάλια, το χάρτη του σύμπαντος, πυξίδα, διαβήτη, μια ταυτότητα της NASA, τρία διαβατήρια με διαφορετικό όνομα, ένα ζευγάρι χειροπέδες, ένα μαστίγιο με 3 κεφάλια και ένα κουτί μαστίχες Χίου, κρύβεται η απόγνωση. Τα κλειδιά της έχουν εξαφανιστεί!!
COSMO-GIRL: Μα είμαι σίγουρη ότι τα είχα βάλει στη τσάντα μου – λέει με μια φωνή γεμάτη παράπονο.
ZIGGY: Καλά δεν έγινε και τίποτα μπορείς να μείνεις σπίτι μου και το πρωί τα ψάχνεις –μόνο μην ψάξεις στη δεξιά τσέπη του μπουφάν μου, που έχωσα τα κλειδιά σου όταν εσύ πήγες στην τουαλέτα-.
COSMO-GIRL: Σπίτι σου? Μα...μόλις που γνωριζόμαστε...δεν θα μπορούσα.
ZIGGY: «Να τα μας η σεμνότητα...Θα το πω ακόμη μερικές φορές μέχρι να φτάσω ένα βήμα πριν γίνω φορτικός».

Αρκετά βήματα αφού έγινα φορτικός, η Lorna αντιλαμβάνοντος ότι δεν μπορούσε να μπει σπίτι, αλλά και επειδή δεν άντεξε άλλο να τη πρήζω, αναφώνησε:
COSMO-GIRL: Εεε..Εντάξει πια, πάμε σπίτι σου!! Άλλα θα κοιμηθώ στον καναπέ..
ZIGGY: «Δεν το πιστεύω, πάλι μέσα έπεσε το COSMO. Τελείωσε, θα γραφτώ συνδρομητής». Πάμε.

Σελίδα 255 με τίτλο «Νεροχυτάτο, ψυγειάτο, στάση κωλλάτου και άλλες 100 στάσεις για.....μεγάλες αποστάσεις.
1. Αγαπημένες μου φίλες ή τάν ή επί τάς. Φτάσατε στη βρύση και ήρθε η ώρα να πιείτε νερό (και στην ανάγκη να καταπιείτε). Ο άντρας επιθυμεί τη γυναίκα μαθήτρια, άμαθη και άβγαλτη, πλαστελίνη στα χέρια του δημιουργού της. Ταυτόχρονα όμως, θέλει τη γυναίκα παιχνιδιάρα, να παίρνει μικρές πρωτοβουλίες. Μη φοβάστε να πρωτοτυπήσετε. Δέστε τον χρησιμοποιώντας το καλσόν σας. Κλείστε του τα μάτια μ’ένα μαντήλι. Άν το πάθος ξεχειλίζει μαστιγώστε τον ελαφρά με τη ζώνη σας και μιλήστε του βρώμικα στο αυτί. Ο θεός του Έρωτα μαζί σας.

Φτάσαμε σπίτι. Άναψα τα κεριά και έβαλα ένα CD του Barry White. Γέμισα το τραπέζι με ξηρούς καρπούς, θαλασσινά και άλλα αφροδισιακά. Άνοιξα μια σαμπάνια Kair που είχα κερδίσει στο Λούνα Πάρκ πριν από δύο βδομάδες όταν πήγα με την ανιψιά μου και την κέρδισα 3 φορές στα μπαλάκια, οπότε έχασε το στοίχημα και κέρασε αυτή τα παγωτά, την Άμστελ μου, το χοτ ντοκ με μουστάρδα και ένα λογαριασμό του ΟΤΕ που είχε λήξει προ ημερών. Πάντως για 8 χρονών τα πήγε αρκετά καλά, σχεδόν όσο καλά όσο εγώ.
Ξάπλωσα νωχελικά στον καναπέ. Εκείνη με κοιτούσε, σαν να μην πίστευε τι έβλεπε στα μάτια της.
COSMO-GIRL: «Δεν το πιστεύω τι τραβάω σήμερα. Δες τον τώρα που μου ξάπλωσε σαν Ρωμαίος στον καναπέ» Εγώ που θα κοιμηθώ??
Χτύπησα ελαφρά τον καναπέ, υποδεικνύοντας το μέρος που της αναλογεί.
COSMO-GIRL: «Ωραία, τώρα νομίζει ότι είμαι σκυλί! Μα πού τα έβαλε τα γαμήδια τα κλειδιά μου??»
ZIGGY: Έλα να ξαπλώσεις, πρέπει νά’σαι κουρασμένη.
COSMO-GIRL: Όχι τόσο κουρασμένη ώστε να μην σε κάνω δικιά μου, σκύλα.
ZIGGY: “ουπς, πώς με είπε? Ά, μάλλον είναι στο πλαίσιο του Μίλα μου βρώμικα (σελ.255). Ας είναι....
COSMO – GIRL: Σε πειράζει να κλείσω το φως?
Το φως κλείνει. Ήχος από ατσάλι, κάτι σκίζει τον αέρα, κάτι μου σφίγγει το λαιμό, κάποιος με ξεντύνει και μου φοράει κάτι στενό, κάτι κρύο νοιώθω σους καρπούς μου. Το φως ανοίγει. Τα χέρια μου είναι δεμένα με χειροπέδες, που συνδέονται με την αλυσίδα που κρέμεται από το δερμάτινο κολάρο και συνεχίζει μέχρι τα καινούργια μου μαύρα δερμάτινα εσώρουχα. Η Lorna φοράει μια στολή αστυνομικού και κρατάει στα χέρια της ένα μαστίγιο με 3 ουρές.
ZIGGY: « Χμ, εφευρετική, όπως το περιέγραφε στην σελίδα 267. Ας περιμένουμε μέχρι να γίνει υπάκουη και αρχάρια».
COSMO-GIRL: Ziggy παλιοξεκωλίαρη, θα σου ξ*****ω το κω*******δι πριν προλάβεις να πάρεις ανάσα. Βρωμερό σκουλήκι, απόψε θα συναντήσεις το δημιουργό σου – και πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση της, μου σκάει μια με το μαστίγιο, οπού οι 2 φορές προσγειώνονται στο τρυφερό μου κορμάκι ενώ η τρίτη κάνει απλά ένα θόρυβο που σε κάνει να θέλεις τη μαμά σου.
ZIGGY: Ααααα, - ούρλιαξα- Lorna αγάπη μου.....
COSMO-GIRL: Αφέντρα Lorna για σένα τραυματισμένη βερβερίτσα.
ZIGGY: Μάλιστα. Εεεε, αφέντρα Lorna δεν νομίζεις ότι ξέφυγες λίγο με τον αυτοσχεδιασμό. Το εκτιμώ πού που μπήκες σε τόσο κόπο, και με γοητεύει το γεγονός ότι θες να φανείς αντάξια μου, αλλά αυτή η μαλακία με τα τρία κεφάλια πόνεσε.
COSMO-GIRL: Σκασμός αγωγιάτη. Θα πονάς μόνο όταν στο επιτρέπω, και θα μιλάς μόνο όταν σου απευθύνουν το λόγο.
ZIGGY: Ξενερώνωωωωωωωωωω........Enough with the bullshit darling. Λοιπόν άνοιξε το περιοδικό στη σελίδα 321, να πάρεις καμία καλή ιδέα άλλα μην το παρακάνεις, γιατί αν θες να ξέρεις τα μισά από αυτά που περιγράφει πρέπει να δουλεύεις σε τσίρκο για να τα κάνει.
COSMO-GIRL: Γι’αυτό και σταμάτησα να διαβάζω COSMO τα τελευταία 2 χρόνια.
ZIGGY: Και τι διαβάζεις?
Η Lorna βγάζει ένα μεγάλο μαύρο επετειακό τεύχος με τίτλο: «Σύγχρονη Αφέντρα – Μητέρα, Εργαζόμενη, επιστήμων μα πάνω απ’όλα ΑΦΕΝΤΡΑ»

Κρύος ιδρώτας κύλησε δίπλα στους κρίκους από τις αλυσίδες μου.
ZIGGY: ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Ο ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ- φώναξα- ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΕΣ Η ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΧΟΡΤΑΣΜΕΝΟΣ ΦΙΛΕ ΑΣΕ –ούρλιαζα κλαίγοντας-......ΑΣΦ..ΣΔ...ΑΣΦΔΓΒ5ΗΝΩΒΛ......
Μου έκλεισε το στόμα με σελοτέιπ.
ΑΦΕΝΤΡΑ LORNA: Επιτέλους, ένας έρωτας για το καλοκαίρι. Βαρέθηκα πια να πίνω Άμστελ και να τρώω τυρόπιτες όλο τον Αύγουστο η γυναίκα........